Inleiding
Het hart van uw hond is een spierpomp die onderverdeeld is in vier ruimten: twee boezems en twee kamers.
De pompwerking van het hart berust op het vermogen van de boezems en de kamers om samen te trekken en weer te ontspannen. Een samentrekking is te vergelijken met het knijpen in een tube: als een boezem of kamer samentrekt, wordt deze kleiner, waardoor het bloed maar een kant op kan: naar buiten. Bij elke samentrekking wordt bloed uit het hart gepompt. In het hart verloopt het samentrekken en het weer ontspannen van de boezems en de kamers in een bepaalde volgorde, snel achter elkaar. Als het hart ontspant, vult het zich weer met bloed.
Deze pomp kan bij de geboorte defecten vertonen. Ook kunnen honden op latere leeftijd problemen krijgen aan hun hart. De meest voorkomende hartproblemen bij de hond worden veroorzaakt door de hartkleppen (klepinsuffiëntie) of de hartspier (gedilateerde cardiomyopathie).
Als bij uw hond de diagnose hartfalen is gesteld, hoeft u niet ontmoedigd te raken. Met uw zorg en de geschikte medicatie van uw dierenarts is er nu vooruitzicht op een beter, langer leven voor uw hond. Als u de aandoening van uw hond begrijpt, kunt u uw hond beter helpen.
Klepinsufficiëntie
Klepinsufficiëntie is de meest voorkomende vorm van hartziekte bij honden. Het komt over het algemeen vaker voor bij kleine tot middelgrote honden dan bij grote honden. Er lijkt ook sprake te zijn van een genetische aanleg voor het ontstaan van hartziekte omdat sommige rassen vatbaarder zijn dan andere. Rassen die meer dan gemiddeld aan hartziekte lijden zijn onder andere: Cavalier King Charles spaniels, Poedels, Schnauzers, Chihuahuas, Foxterriers en Boston terriers. De ziekte komt vaker voor bij reuen dan bij teven. Het zijn meestal oudere honden die aan deze ziekte lijden, maar sommige honden zijn vrij jong als de ziekte begint.
Klepinsufficiëntie is een ziekte die het oppervlak van de hartkleppen aantast. Het wordt ook wel chronische mitralisklepinsufficiëntie genoemd. De kleppen zijn normaal gesproken glad en sluiten hermetisch af als ze dicht zijn. Door klepinsufficiëntie raken de randen verdikt, knobbelig en vervormd. De klep sluit niet meer goed af en als de kamer het bloed wegpompt, stroomt een deel ervan terug in de boezem. Dit terugstromen veroorzaakt een specifiek geluid dat uw dierenarts kan horen met een stethoscoop. Dit geluid wordt een ruis genoemd.
Omdat de hartkleppen nu lekken, raakt de bloedcirculatie verstoord. Het lichaam van uw hond kan zich hieraan aanpassen. Sommige honden redden het zelfs vele jaren met een ruis. Maar op een gegeven moment wordt de ziekte sterker dan de aanpassingen en kan de hond ziek worden en tekenen van hartfalen vertonen. Klepinsufficiëntie kan het lichaam van uw hond op verschillende manieren aantasten.
Gedilateerde cardiomyopathie
Gedilateerde cardiomyopathie is een ziekte van de hartspier. Het is bekend dat gedilateerde cardiomyopathie veroorzaakt kan worden door specifieke voedingsdeficiënties, maar in veel gevallen is de oorzaak van de ziekte onbekend. Er zijn echter diverse theorieën, onder andere over genetische factoren, virusinfecties, blootstellingen aan giftige chemische stoffen en aminozuurdeficiëntie.
Gedilateerde cardiomyopathie komt vaker voor bij middelgrote tot grote rassen dan bij kleine honden. Sommige rassen zijn vatbaarder voor de ziekte dan andere, zoals Dobermanns, Cocker en Springer spaniels, Boxers, Ierse setters, Duitse herders, Deense doggen, Sint Bernards en Ierse wolfshonden. De ziekte komt het meeste voor bij reuen van middelbare leeftijd.
Bij gedilateerde cardiomyopathie kan het hart niet goed pompen. De samentrekkingen van het hart zijn zwak en het bloed wordt minder efficiënt aan het lichaam geleverd als voorheen. Daarbij komt dat het hart uitrekt en vergroot wordt.
Omdat het hart niet goed meer kan pompen, raakt ook de bloedcirculatie verstoord. Het lichaam van uw hond kan zich aanpassen om hiermee om te gaan. Op een bepaald moment zullen de aanpassingen echter niet meer toereikend zijn en kan de hond ziek worden en tekenen van hartfalen vertonen. Gedilateerde cardiomyopathie kan het lichaam van uw hond op verschillende manieren aantasten.
Symptomen van hartziekten
De verschijnselen van hartziekten kunnen in het begin heel gering zijn en daarom moeilijk te herkennen. Naarmate de klepinsufficiëntiete voortschrijdt, kunnen de symptomen echter ernstiger worden. Deze verschijnselen treden op omdat vocht zich ophoopt of omdat de vitale organen niet worden voorzien van het bloed, en dus de zuurstof, die ze nodig hebben.
De verschijnselen van gedilateerde cardiomyopathie kunnen in het begin eveneens heel gering zijn en daarom moeilijk te herkennen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kunnen de symptomen echter ernstiger worden. Gedilateerde cardiomyopathie wordt over het algemeen vrij snel erger.
Tot de verschijnselen van beide aandoeningen behoren:
* Lusteloosheid / depressie
* Slechte eetlust
* Gewichtsverlies
* Zware ademhaling
* Hoesten
* Zwakte
* Flauwvallen
* Opgezette buik (ascites).
Diagnose van hartaandoeningen
Regelmatige bezoeken aan de dierenarts zijn erg belangrijk voor het vroeg opsporen van hartziekte en voor de controle van de behandeling van een hond met hartziekte. Een grondig lichamelijk onderzoek levert aanwijzingen op voor alle hartproblemen. Door met een stethoscoop naar het hart van uw hond te luisteren kan de dierenarts vaststellen of er sprake is van een ruis. De hartslag en het hartritme kunnen ook worden beoordeeld door het gebruik van een stethoscoop.
Röntgenfoto’s zullen vocht op de longen en een mogelijke vergroting van het hart aan het licht brengen.
Met een elektrocardiogram (ECG) kan de elektrische activiteit van het hart geregistreerd worden en dit kan gebruikt worden om hartritmestoornissen te diagnosticeren.
Tenslotte kan echografie – dezelfde techniek die gebruikt wordt om babies in de baarmoeder te controleren – gebruikt worden om het hart te beoordelen terwijl het werkzaam is. De wanden, kamers, boezems, kleppen en bloedvaten van het hart kunnen nauwkeurig driedimensionaal worden bekeken. Hoewel echografie de meest nauwkeurige methode is om hartziekte te diagnosticeren, hoeft het bij duidelijke gevallen van hartziekte niet nodig te zijn.