Wat is blaasontsteking?
Bij blaasontsteking is de blaaswand ontstoken en daardoor uitermate gevoelig: elke druppel urine die vanuit de nieren in de blaas terecht komt wekt een spastische samentrekking van de blaas op. De kat zit dan ook vrijwel continue te persen.
Bij blaasontsteking blijft vrijwel geen enkele kat zindelijk. De aandoening komt bij zowel de poes als de kater voor, maar kan voor de kater soms dodelijk aflopen.
Hoe herkennen we een blaasontsteking en hoe ernstig is het?
Meestal doet een kat met blaasontsteking heel vaak, kleine, bloederige plasjes. Soms loopt de kat voortdurend te druppelen, of zit de kat continue te persen en komt er niets of slechts een druppeltje. Bij deze verschijnselen laten we de kat altijd komen voor een lichamelijk onderzoek, met het verzoek om wat urine mee te brengen. Bij het lichamelijk onderzoek wordt gecontroleerd of de blaas leeg is of juist overvol.
Met name bij katers kan namelijk een ‘dichtzitten’ van de plasbuis als complicatie van blaasontsteking optreden. De kat perst dan (in het begin) wel alsof hij moet plassen, maar er komt vrijwel niets. Hij zit hierbij vaak klaaglijk te miauwen. De blaas raakt dan overvol, en de nieren kunnen uiteindelijk ook geen urine meer kwijt aan de blaas en raken gestuwd. Het dier vergiftigt dan zichzelf en raakt in shock. Als er niet snel ingegrepen wordt bij een verstopping van de plasbuis leidt dit onherroepelijk tot de dood. Zelfs indien de plasbuis ontstopt wordt en de shock bestreden, kan het dier overlijden omdat andere organen (nieren, hart, lever) al teveel te lijden hebben gehad.
Herhaaldelijk urineonderzoek
De urine wordt onderzocht om de diagnose (blaasontsteking) met zekerheid te stellen. Tevens wordt gekeken naar de zuurgraad van de urine en de aanwezigheid van eventuele kristallen. Kristallen zijn namelijk een verklikker van blaasgruis.
Aan het eind van de antibioticumkuur wordt de urine onderzocht om vast te stellen of de behandeling afdoende is geweest. Op de praktijk hebben we speciale kattenbakkorrels (Katkor®), waarmee gemakkelijk en veilig urine van een kat op te vangen is.
Blaasgruis
Blaasgruis kan een gevolg zijn van blaasontsteking, maar is bij de kat ook vaak de veroorzaker. Indien een kat blaasgruis vormt, is de kans op het ontstaan van een plasbuis verstopping natuurlijk veel groter. Bovendien vormt het gruis een uitstekende voedingsbodem voor infecties. Ook kunnen blaasstenen ontstaan.
Blaasgruis moet dan ook grondig bestreden en voorkómen worden, om herhaaldelijk optreden van blaasontstekingen en een verstopping van de plasbuis te voorkomen.
De behandeling van blaasontsteking
De behandeling van blaasontsteking bestaat uit een antibioticumkuur en eventueel pijnstillers. Blaasgruis gaan we te lijf met een (meestal levenslang) blaasdieet. Dit voer gaat de vorming van gruis tegen en bevat tevens stoffen die al gevormd gruis weer oplossen.
Slechts in enkele gevallen blijft blaasontsteking, ondanks een grondige behandeling, steeds terugkomen. Dan blijkt er soms sprake te zijn van blaasstenen van een zeldzame soort kristallen of van poliepen in de blaas. Een röntgenfoto kan deze boosdoeners aantonen. Heel zelden blijft een kat afwijkend plassen terwijl geen infectie, stenen of poliepen aanwezig zijn. Dan is er sprake van een spastische blaas. Behandeling van dit spasme is erg lastig en helaas niet altijd succesvol.